سفیر الحب

ای گل بوشهری ، عاشق و پر مهری

تو آسمون تنها ، ساکت و توو فکری

من و نگیر نشونه ، در دل نشه بهونه

دورم ولی چه نزدیک ، راهم به سوی خونه

می دونی کس ندارم ، مهمون درد و زارم

مسافرم به هر جا ، بر ابر و غم سوارم

شیخم ببین چه زیبام ، همدرد و یار دریام

عمری سفیدی کرده ، موی تنم زِ آوام

مهدی به غم سروده ، جون به لبم رسونده

عشقش به من جفا داد ، به غیر او کی مونده

من و توی خیابون ، ول کرده توی میدون

نگفته یاوری بود ، دعوت شده به ایون

برو تو بی وفایی ، تو خوندی از جدایی
من و تو شهر غربت ، نشوندی در بلایی

از شهرت گل نمی خوام ، می دونی رنگ دریام

ساحل تو چه تنگه ، روییده غم تو اشکام

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 08/03/1391